Ik ben geen Katholiek, geen Moslim, geen Jehova, geen Hindoe en geen Boeddhist.
Kortom: ik geloof wat ik zelf denk dat recht doet aan mijn zijn en weiger mij aan te sluiten bij de massahysterie  in clubverband (religie) die een ongelooflijke ellende over de wereld heeft uitgestort sinds het verzonnen werd.

Dat mensen een geloof aanhangen en werkelijk geloven wat ze wordt voorgespiegeld is hun goed recht en ik respecteer dat.
Ik doe echter niet mee aan dergelijke sektevorming.

Als je de geschiedenis bekijkt en ziet wat de zogeheten kruistochten van de Katholieke kerk hebben veroorzaakt in hun twisten met de Moslims in bijvoorbeeld Constantinopel.
De Spaanse inquisitie, de heksenvervolgingen, de waanzin van Salem of geloofsvervolging in het algemeen.
Dan is dat voor mij gegronde reden religie als bron van veel kwaad te zien en ik houd mij daar verre van.

Het lijkt een menselijk defect om steeds de ander de maat te nemen en overtuigd te zijn van het eigen gelijk in wat is en wat niet.
Dat is waarom ik tegen dit soort kliekvorming ben, het maakt boze tongen los en werkt conflicten in de hand.
Voorts ben ik van mening dat er voor welke religie dan ook geen bewijzen zijn die het rotsvaste geloof van sommigen onderbouwen.

Nogmaals, wat iemand geloofd moet hij of zij zelf weten, een ander dwingen hetzelfde te geloven acht ik kwalijk.
Zoals gezegd, ik geloof op mijn manier en als ik zie wat er in de wereld, of het nu Oekraïne is of Gaza is, gebeurt kan ik mij nauwelijks verenigen met het idee van velen dat er een god bestaat.
Kortom, ik geloof er het mijne van.

De Katholieke kerk heeft een geschiedenis van het terroriseren van mensen, oorlog, vervolging en misbruik die door de eeuwen heen nog steeds niet lijkt te zijn uitgeblust.
De huidige Paus Franciscus , waar ik bij zijn aantreden in 2013 best sympathie voor kon opbrengen, heeft gemeend in dat licht zijn mening betreffende het conflict in Oekraïne te moeten ventileren.
Deze boodschap van de behoorlijk op leeftijd zijnde kerkvorst schoot velen in het verkeerde keelgat, en begrijpelijk.

Het lijkt er op dat de hoge leeftijd van de Roomse patriarch zijn denkvermogen onherstelbaar heeft aangetast.
De hopelijk goedbedoelde adviezen van kerkse zijde aan het adres van Oekraïne lijken echter eerder een bepaalde partijdigheid te weerspiegelen in het voordeel van bunkertsaar Poetin.

De boodschap leek te verwoorden dat Oekraïne maar water bij de wijn dient te doen teneinde het door de Russen illegaal geschapen conflict te beëindigen en de illegaal geannexeerde gebieden als verloren te beschouwen.
Met andere woorden: Oekraïne moet de handdoek in de ring gooien, de witte vlag moet hijsen en Poetin geven wat hij wenst?
Dat zou eenzelfde slappe houding zijn als Nederland liet zien in 1940.

Paus Franciscus zou zich beter niet bemoeien met zaken waar hij geen verstand van heeft en eerder  bijvoorbeeld beter Netanyahu aanpakken.
Het voorstel is hetzelfde belachelijke idee dat de Chinezen en de Turken in meer gematigde termen deden.

We hebben hier te maken met een hoogmoedswaanzinnige potentaat met duidelijk gestoorde kenmerken die, al duurt het even, hard hollend op de afgrond af gaat.
In het voetspoor van Hitler en Napoleon leidt salonstrateeg Poetin zijn eens zo geliefde USSR naar de onvermijdelijke uitzichtloze ondergang.
Meneer Poetin is een fantast die zijn fantastische Russische rijk hooguit beleefd in zijn eigen verwrongen fantasie.

In zijn gestoorde gedachtegang probeert hij op allerlei wijze de geschiedenis verdraaien en te herschrijven, hetgeen laat zien dat hij compleet niet spoort.
De Orks beginnen een soort Hitlerjugend te vormen op de Krim.
Feit is en blijft,  horrorclown Poetin is te ver gegaan en kan niet meer terug.
Winnen kan hij niet en verliezen wil hij niet.
Er zullen enorm radicale klappen uitgedeeld moeten worden aan het Moskou van Poetin vooraleer de pijn duidelijk wordt.

Dit conflict of de wijdverbreide oorlog aangegaan door Poetin kent in mijn ogen maar één oplossing!
De Russen worden overwonnen, de geannexeerde gebieden als Cherson, Donetsk, Loehansk, Zaporizja en de Krim terug naar Oekraïne.
De grenzen herstellen naar de situatie van voor 1991.

De enige manier om waardig dit conflict te beëindigen, wat iedereen ook moge zeggen, is doorvechten tot Poetin capituleert.
De paus lijkt te suggereren dat Oekraïne reeds verslagen zou zijn, in mijn optiek is dat allerminst het geval.
Mijn stellige overtuiging is dat wanneer Oekraïne de beschikking krijgt over wat het werkelijk nodig heeft, en waar nu al jaren op gehamerd wordt, Poetin geen schijn van kans maakt.
Daar zit het cruciale punt: het Westen levert te weinig, te traag en niet waar Oekraïne al zo lang om vraagt.

Het doet mij steeds denken aan de woorden van de narrator die je hoort in de film Mad Max II the Road Warrior 1982.
Their leaders talked and talked and talked.
Het gepalaver moet stoppen!
Europa is langzaam tot het besef gekomen dat het zelf ook eens iets kan doen voor de gemeenschappelijke veiligheid en begint godzijdank eindelijk de wapenindustrie een boost te geven.
Maar eindelijk daalt er een realistisch beeld van wat er op ons afkomt in.
Het werd hoog tijd dat Europa volwassen werd en de afhankelijkheid van de VS achter zich zou laten.
Maar als alle landen nu ineens Amerikaanse voertuigen gaan aanschaffen lijkt mij dat ook geen beste zet.
Zo blijf je afhankelijk van onderdelen en dat zou je juist nu niet moeten willen.
Het gezicht dat we de laatste tijd zien van de Amerikanen is in mijn optiek een onvolwassen kinderlijk volk dat de werkelijkheid ontkent en leeft van projectie.

De ondernomen acties geven wel heel verschillende boodschappen af.
Eerst wordt gezegd dat de F16 geleverd wordt begin 2024, dan wordt gezegd: tegen de zomer en nu hoor je: dit jaar.
Het geld voor de 800.000 projectielen aangekocht door Tsjechië zou binnen zijn en achteraf wordt er gezegd dat het pas de eerste tranche van 300.000 betreft.
Nogal verwarrend en verwerpelijk allemaal.
Feit blijft dat Oekraïne, dat ook onze veiligheid verdedigd, op zijn tandvlees moet lopen door onze lakse manier van doen.

Scholz bondskanselier van Duitsland klopt zichzelf graag op de borst maar de mineurstemming die van Duitsland uitgaat vind ik geenszins een opsteker.
Vooral de hoop op de VS vestigen lijkt mij een doodgeboren kindje gezien de dwaze meldingen die worden gedaan ten aanzien van Oekraïne en de ontwikkelingen aldaar.

Het blijft sinds een aantal weken al oorverdovend stil aan de overzijde van de plas.
Het lijkt alsof je op de VS kunt wachten tot je wortels schiet, ondertussen sterven er duizenden mensen.
Vervallen in gejammer en gezeur is geen optie voor  de gemeenschappelijke taak.
Alle naïviteit en braafheid moet ten opzichte van de agressie van de Russen op de schop.
Denk als de vijand, handel als de vijand, wordt de vijand!

Ik richt mijn blik liever op de stellingname van Macron die een doortastender aanpak voorstaat op dit moment.
Evenals het equivalent van Churchill, Boris Johnson.
De zweem van depressie moet eraf en de rug recht en positief denken!
Doorpakken niet zeiken maar leveren en je niet laten leiden door angst of onzekerheid wat melancholie in de hand werkt.
Ook zeker niet de invloed van religie of de Paus een rol laten spelen als onderdeel van de oplossing.

Si vis pacem, para bellum
in hostem omnia vici

Lex talionis

Slava Ukraini