U voelt zich niet zó vandaag. De dag erop is het al niet veel beter.

Er lijkt iets heel vervelends aan de horizon te gloren.

Als je dan daags erop de huisarts met het vertrouwde ¨neem maar een paracetamolletje¨ bent gepasseerd, is de kans reëel aanwezig dat je in een lazaret belandt waar een aantal witte jassen je al handenwrijvend staat op te wachten, klaar om zich aan je te kunnen vergrijpen. De scalpels geslepen en de zagen getand.

Als het dan toch zo ver is gekomen en de chirurgen hebben hun lage lusten naar believen op je verdoofde corpus uitgeleefd, dan komen de in het wit geüniformeerde dames met de pilletjes.

Vooral veel pilletjes!

Pilletjes doen je goed en van pilletjes word je beter! Jaja.

Maar weet je ook waar onze pilletjes vandaan komen? Wie ze maakt en wat de eventuele gevolgen zijn van de steeds grotere vraag naar goedkope medicijnen?

Een doosje medicijnen kostte vroeger € 100,00 en nu slechts nog € 1,00. De vraag die je dan kunt stellen is: als ik mijn medicatie moet halen in de apotheek, waarom betaal ik dan € 86,00 aan mijn zorgverzekeraar voor vijf medicijnen eigen risico?
Waar gaat al dat dan geld heen? Ik ben geen violist en heb in die zin helaas ook geen verstand van strijkstokken, maar …

Welnu, mocht u toevallig evenals schrijver pilletjes van bedrijven als Aurobindo of Mylan voorgeschreven hebben gekregen dan kan ik u melden dat deze uit India komen. Mylan is van oorsprong een Amerikaans bedrijf maar grote gedeelten van hun aanbieding assorti komt wel degelijk uit India.

Geen probleem zou je denken, lekker goedkoop en de zorgkosten zijn al hoog genoeg.
Zeker, ware het niet dat arbeiders in de fabrieken van Aurobindo en Mylan wonen in mensonterende krotten, gemaakt van wat bij elkaar geraapte metalen golfplaten en ze genereren een maandloon in een zevendaagse werkweek van 5000 India Rupees dat gelijk staat aan € 62,4844.
Daarrrrr doen wij het niet voor!

Maar dit is nog niet alles.

Deze farmaceuten lozen op oppervlaktewater zodat alle vissen, die het inkomen van de plaatselijke vissers zouden moeten zijn, levenloos komen bovendrijven. Makkelijk, maar niet eetbaar.
Water uit putten of grondwater is zo vervuild dat het geel ziet en ontzettend stinkt. Er wordt zoveel uitstoot van giftige stoffen geproduceerd dat kinderen op scholen die de stinkende lucht inademen spontaan van hun stokje gaan!

Door de lozingen komt er zo veel antibiotica in het milieu terecht dat bacteriën resistent zijn en er gevreesd wordt voor een Superbug! Aangezien mensen over de hele wereld vliegen en je maar alleen ergens je hand op hoeft te leggen om ze te hebben, transporteer je resistente bacteriën de hele wereld rond.

Kortom, je wordt ziek en er is geen pilletje meer om je te helpen! Ook niet in India.

Over de veiligheid van de werknemers en het feit dat als mensen protesteren ze meteen hun biezen kunnen pakken ga ik verder niet in, maar laat duidelijk zijn dat de kledingindustrie in Pakistan en Bangladesh goede voorbeelden zijn.
Europese bedrijven als C&A hebben daar al enige tijd geleden afspraken gemaakt over hoe wij hier willen dat de werknemers daar behandeld dienen te worden. Feitelijk, als er niets gebeurt ben je mede schuldig aan deze vervuiling en uitbuiting.

In de farmaceutische industrie in India is dat precies hetzelfde. Het is onbestaanbaar dat wij beter zouden worden van een pilletje uit India dat onder erbarmelijke omstandigheden is geproduceerd. Als we niets doen zijn we mede verantwoordelijk voor de uitstoot, lozingen het kweken van  resistente bacteriën, het uitbuiten van mensen en het vernielen van de natuur.

Dit wordt ons onvermeld door de zorgverzekeraars letterlijk door de strot geduwd!
Jos van Dongen, journalist, maakt een reportage voor Zembla over de misstanden in de Indiase farmaceutische industrie en de beelden zijn zonder meer schokkend te noemen.

Hier zouden we eens beter naar moeten kijken als we weer eens van zorgverzekeraar wisselen. Het is een grof schandaal waar ze zich mee inlaten alleen om nog dikkere winsten te maken. De patiënt zelf merkt er bij de zorgkosten toch nauwelijks iets van.
Zorgverzekeraar CZ heeft al aangegeven er naar te gaan kijken, VGZ en Menzis onthielden zich van enig commentaar.

De schrijnende realiteit achter dat pilletje, daar gaat het om! Voor hen in India is er geen pilletje!

Misschien wordt het voor ons tijd te helpen de arbeidsvoorwaarden in dergelijke landen en concerns te verbeteren! Logischerwijs zou je kunnen denken dat wanneer mensen beter in hun eigen habitat kunnen leven, ze ook niet op bepaald moment hier aan de poort staan.

Aangezien we tegenwoordig te pas en te onpas overal maar een beter leven keurmerk opplakken, waarom krijgen deze mensen dat dan niet? Misschien hebben ze wel minder rechten dan ons vee?

Wij, maar in allereerste instantie de zorgverzekeraars, moeten zich schamen!