Moskou en St. Petersburg zijn Rusland, Rusland is Moskou en St. Petersburg!!

ANALYSE: De afgelopen maanden laten zien dat Oekraïne de oorlog kan winnen, maar laat niet zien dat het dat zal doen

Als Oekraïne goed bewapend is, kan het de oorlog zeker winnen. Tot nu toe waren er echter alleen genoeg wapens om te voorkomen dat de Russen de Oekraïense verdediging overweldigden.

De afgelopen maanden laten zien dat Oekraïne de oorlog kan winnen, maar laat niet zien dat het dat zal doen
Battle Line-update – nauwelijks veranderingDe frontlinie tussen Oekraïne en Rusland was deze week vrijwel geheel stabiel. Inderdaad, de veranderingen lijken in ieder geval te vertragen. De twee meest besproken gebieden in de Donbas van de afgelopen maanden waren voor de Oekraïense stad Chasiv Yar en in de “uitstulping” rond Ocheretyne. Beide gebieden zijn al maanden het doelwit van een groot aantal Russische aanvallen. Zelfs hier bewogen de lijnen deze week nauwelijks.Hier is de frontlinie van Chasiv Yar vandaag:

Hier is het een week geleden – geen merkbare verandering.

Zelfs in wat de “uitstulping” van Ocheretyne zou kunnen worden genoemd, waar de Russen de afgelopen twee maanden talloze incrementele (maar zeer kleine) vorderingen hebben gemaakt, bewoog de linie deze week nauwelijks.

Hier is de uitstulping deze week:

Vrijheid ongeacht de kosten

Een vrijwilliger die drones naar Oekraïense troepen aan de frontlinie brengt, vertelt persoonlijk hoe de oorlog de mannen heeft veranderd die vastbesloten zijn om te blijven vechten.

En hier was het een week geleden – slechts zeer kleine wijzigingen.

Laten we eens terugkijken op de Ocheretyne-uitstulping precies vier maanden geleden (22 februari 2024). Dit was net nadat de Oekraïners zich moesten terugtrekken uit Avdiivka, dat sinds oktober/november 2023 het doelwit was van Russische aanvallen. In die tijd was de lijn op zijn grootste omvang waarschijnlijk 15-20 kilometer (10-13 mijl) verwijderd van waar hij nu is. Hier is een kaart van toen die je kunt vergelijken met de kaarten van de uitstulping van vandaag die in de vorige sectie staan.

 

Zoals je kunt zien, lag de lijn vier maanden geleden ongeveer vijf kilometer ten oosten van Ocheretyne, en nu is het ongeveer 5 kilometer naar het westen. Aangezien de Russische opmars naar Chasiv Yar eigenlijk veel minder is geweest, kijken we hierboven naar de grootste gebieden van Russische opmars sinds de zomer van 2022.

Meer dan wat dan ook onthult dit soort vooruitgang een paar dingen. Eerst en vooral is het buitengewoon moeilijk om in deze oorlog iets anders te maken dan door infanterie geleide, kleine vorderingen. Zulke kleine vorderingen weerspiegelen wat er afgelopen zomer gebeurde tijdens het Oekraïense tegenoffensief, waarbij de Oekraïners die zomer gedurende drie maanden vergelijkbare afstanden (misschien zelfs iets minder) aflegden.

Dit komt door de fundamentele voordelen van defensieve vuurkracht (voorlopig). Het idee van een opmars met gecombineerde wapens van het type dat mensen voorspelden dat Rusland vóór 24 februari 2022 zou doen, is gebaseerd op het vermogen om troepen van gepantserde voertuigen te verzamelen en te bevoorraden, ondersteund door vliegtuigen met vaste vleugels en mobiele artillerie, waardoor ze door en rond vijandelijke troepen kunnen oprukken en snelle en diepe bewegingen kunnen maken.

Die vorm van oorlog bestaat voorlopig niet meer. Het scala aan verdedigingswapens, van nauwkeurige artillerie, handhelds, mijnen en in toenemende mate UAV’s, betekent dat wanneer aanvallende apparatuur zich openbaart, deze zeer snel kan worden vernietigd en uitgeschakeld. We hebben geen gepantserde colonnes gezien, want wanneer ze in offensieve rollen proberen te worden gebruikt, worden ze gelokaliseerd en gehamerd voordat ze kunnen oprukken.

 

Wanneer gepantserde colonnes proberen zich te verzamelen en over een weg te bewegen, gebeurt dit vaak.Het is een gedeelde les van de oorlog.

Waarom zou iemand dan zeggen dat de laatste zes maanden van deze oorlog laten zien dat Oekraïne kan winnen? Nou, het is simpel. Het laat zien dat het Oekraïense leger flexibeler en efficiënter blijft dan het Russische, en als het op de juiste manier wordt bewapend, het vermogen heeft om het soort diepere schade aan de Russische troepen toe te brengen dat nodig is om op te rukken.

Het is belangrijk om te onthouden dat het Russische offensief van 2024 plaatsvond met Rusland dat tot nu toe misschien wel de grootste voordelen in de oorlog had. Zij waren:

  • Toen de VS op 1 januari 2024 de hulp aan Oekraïne stopzetten (wat onverwacht en ongepland was), moesten de Oekraïners al snel vechten met een enorm artillerienadeel. Er zijn verschillende getallen rondgebazuind – vaak in het bereik van 10-1 om het Russische artillerievoordeel te beschrijven.
  • Tegelijkertijd moest Oekraïne een enorme hoeveelheid van zijn slinkende luchtafweermunitie besteden aan de verdediging van zijn eigen infrastructuur, die in de late winter en lente zeer zwaar werd aangevallen. Dit was een hachelijke tijd voor de Oekraïners en de Russen voerden een reeks massale aanvallen uit die met name de Oekraïense elektriciteitsopwekking enorme schade toebrachten. Met andere woorden, de Oekraïners moesten enkele van hun meest geavanceerde systemen wijd verspreiden.
  • De Russen waren in staat om Oekraïense linies aan te vallen die op geen enkele manier waren opgebouwd en versterkt zoals de Russische linies in 2023. Toen de Oekraïners hun tegenoffensief lanceerden, vielen ze rechtstreeks aan op voorbereide Russische verdedigingswerken, wat het oprukken erg moeilijk maakte. De Russen vielen in 2024 aan in veel minder versterkte linies – deels omdat de Oekraïners niet snel genoeg bewogen en deels omdat de stopzetting van de Amerikaanse hulp de Oekraïners in een veel slechtere situatie bracht dan verwacht.
  • De Oekraïners liepen in aantal soldaten korter, precies toen het Russische leger aanzienlijk uitbreidde. Kortom, de Russische pogingen om in 2023 troepen te genereren begonnen begin 2024 hun vruchten af te werpen. De Russen hebben nu naar verluidt meer dan een half miljoen soldaten in Oekraïne (sommige rapporten hebben het meer dan 600.000). Oekraïne had zich hier niet goed genoeg op voorbereid en kampte met een tekort.

Het falen van de Russen om grote vooruitgang te boeken met al deze voordelen en het succes van de Oekraïners op de Krim laten zien dat Oekraïne kan winnen als het goed bewapend is.

De Russen bevonden zich dus in een positie waarin ze een enorm munitievoordeel hadden, waar de Oekraïners een groot deel van hun luchtafweersystemen moesten besteden aan binnenlandse productie, waar de Russen verdedigingslinies aanvielen die niet grondig waren voorbereid en waarin de Oekraïense troepen steeds talrijker werden.Al deze voordelen kwamen samen in het Russische Kharkiv-tegenoffensief – dat de Russen zelfs in Rusland zelf konden organiseren en dus bijna zonder onderbreking konden lanceren totdat Russische troepen de grens overstaken. En toch, als het stof is neergedaald, blijkt het Charkov-offensief meer een probleem te zijn voor Rusland dan voor Oekraïne.Kharkiv was eigenlijk niet anders dan Chasiv Yar. Hoge verliezen voor minimale winsten – en de Russen worstelen nog steeds in Vovchansk zoals ze het moeilijk hebben gehad in Chasiv Yar.Terwijl grondoffensieven moeite hebben om te bewegen, tonen de Oekraïners initiatief en efficiëntie in een afstandscampagne. Nu gewapend met langeafstands-ATACM’s en het ontwikkelen van meer van hun eigen afstandssystemen, zijn ze begonnen met het toebrengen van grote schade aan de Russische troepen op de Krim, zozeer zelfs dat er wordt beweerd dat ze daar aan de winnende hand zijn.Ik zou zeggen dat het falen van de Russen om grote vooruitgang te boeken met al deze voordelen en het succes van de Oekraïners op de Krim aantonen dat Oekraïne kan winnen als het goed bewapend is.Elke duidelijke Oekraïense overwinning zal echter een enorme inspanning vergen, inclusief het leveren van de systemen die Oekraïne nodig heeft om de Russen op afstand aan te vallen (denk aan 50 km-300 km achter de linies – in feite heel bezet Oekraïne en over de grens naar de voorbereidende gebieden in Rusland zelf).Tegelijkertijd moet er veel steun worden gegeven aan het helpen van Oekraïne bij het bouwen van zijn eigen systemen voor afstandsaanvallen. De Oekraïners hebben op dit gebied een grote aanpassing getoond, vooral als het gaat om UAV’s en zeedrones – ze hebben het vermogen nodig om de massa op te bouwen in deze gebieden waar het ontbreekt.Ten slotte moet er nu, als onderdeel van de Oekraïense productie, een grote infusie van luchtafweerwapens in Oekraïne plaatsvinden om te beschermen wat er nog over is van de Oekraïense energieopwekking. Het grote succes van de Russen van de afgelopen maanden, zoals ik heb betoogd, ligt niet op het slagveld, het is hun strategische luchtcampagne. Gisteravond was er weer een grote Russische aanval. Door Oekraïne uit te hongeren van luchtafweermunitie, hielpen de VS de Russen de Oekraïense macht te vernietigen. Daar moet een einde aan komen.Het zal niet gemakkelijk zijn, en eigenlijk zijn de tekenen (op zijn best) gemengd. Oekraïne heeft duidelijk niet genoeg ATACMS en de Duitsers hebben geen waardevolle afstandssystemen zoals Taurus gestuurd. De steun voor de Oekraïense ranged productie lijkt nog steeds beperkt. Alleen als het gaat om het haastig naar Oekraïne sturen van luchtafweersystemen, zijn er deze week enkele positieve signalen geweest.Het alternatief is om Oekraïne te bewapenen om een zware tol te blijven eisen van de Russen (de verliezen die ze toebrengen zijn immens), maar hen alleen massa te geven om aan de frontlinies te vechten. Als dat het geval is, is het moeilijk voor te stellen dat Oekraïne iets anders doet dan worstelen met hoge verliezen bij rechtstreekse aanvallen van Russische troepen.Als we het afgelopen jaar iets hebben geleerd, dan is dat geen recept voor succes.Het Oekraïense leger is dus nog steeds flexibeler, vindingrijker en efficiënter. Het kan de oorlog winnen. Om dit te doen, moet het echter goed bewapend zijn. Vanaf nu lijkt dat niet te gebeuren (in de mate dat het moet).Dit artikel is opnieuw gepubliceerd met toestemming van de auteur. Bekijk het origineel hier.De geuite meningen zijn die van de auteur en niet noodzakelijkerwijs van Kyiv Post.

En dat is nu precies mijn punt!

Moskou en St. Petersburg zijn Rusland maar Rusland IS Moskou en St. Petersburg!

Verder is dat hele Rusland een onbenullig niemendalletje van wat boeren, achtergebleven gebieden en achtergestelde culturen.
Het enige wat voor Rusland telt en waar de macht zich concentreert zijn Moskou en St. Petersburg!
Uit deze steden wordt ook niemand gemobiliseerd om te sterven in Oekraïne.
Mocht dit het geval zijn zouden er vermoedelijk onbedwingbare opstanden ontstaan.
De gemobiliseerden komen uit arme regio’s van het Russische achterland en arme Afrikaanse landen waar ze met geld worden gelokt en onder valse voorwendsels en zonder het te weten als meat-wave zullen dienen.

Als je de horrortsaar Putler en Rusland op de knieën wilt dwingen dan val je precies het hart van de macht aan!
Moskou en St. Petersburg! Juist daar waar het het zeerst doet.
Ongeacht wat de Amerikanen ook zeggen want die spelletjes kosten nodeloos mensenlevens.
De VS spelen in mijn ogen stiekeme spelletjes die allerlei beperkingen opleggen aan Oekraïne om zich serieus te kunnen verdedigen.
Russen mogen zich nergens veilig kunnen voelen!
Val die twee aan en in mijn optiek zal Rusland uiteindelijk capituleren.
Moskou en St. Petersburg ZIJN Rusland!
Moskou en St. Petersburg zijn de kop van de Hydra, hak ze af!!
Het raken van regio’s als Belgorod is natuurlijk zinvol maar Poetin heeft daar niet veel mee, wil je Poetin echt klein krijgen dan val je Moskou en St. Petersburg aan.
Dat zijn de enige steden die voor Poetin ertoe doen.
Zolang deze geen pijn en nadelige gevolgen ondervinden zal Poetin steeds steun blijven behouden en eindeloos het lijden van de Oekraïners kunnen blijven rekken.
Serieuze aanvallen op zowel Moskou als St. Petersburg zouden in mijn ogen de benodigde genadeklap kunnen zijn.

THAT IS THE SOLUTION!!

——————————-

Lex talionis
in hostem omnia vici

Si vis pacem, para bellum
Slava Ukraini

Dona nobis pacem