De Long Neptune-raket van Oekraïne kan de verdediging van Europa veranderen, zegt voormalig luchtmachtofficier
– Sinds gisteravond is er niets gebeurd in de oblast Ryazan, maar toch is de hele luchtmachtbasis Dyagilevo geëvacueerd. De Russen verplaatsten hun vliegtuigen buiten bereik en evacueerden tot 15 vliegtuigen. Op de vliegbasis Savasleyka werd het ‘Cover’-plan geactiveerd. Diep in de oblast Astrachan troffen Oekraïense drones een brandstof- en energiecomplex. Volgens de lokale gouverneur is de situatie onder controle, maar hij benadrukte merkwaardig genoeg dat elektronische oorlogvoeringsystemen en luchtverdediging normaal werkten. Toch was er brand. Wat vind je van deze rapporten?
— Als we het hebben over onze capaciteiten, verwijzen we naar de drones die worden gebruikt voor aanvallen in Rusland, die een aanzienlijk verminderd laadvermogen vervoeren. Nu hebben we het over de mogelijkheid om Neptunus-raketten in te zetten, die een groter laadvermogen hebben en aanzienlijke schade kunnen toebrengen aan Russische vliegvelden binnen een straal van 1.000 kilometer.
Laten we verduidelijken dat de raket niet rechtstreeks vanaf de grenzen van Oekraïne wordt gelanceerd. We kunnen echter vol vertrouwen zeggen dat Neptunus doelen kan bereiken binnen een bereik van 600-700 kilometer. Ik geloof dat Rusland dit begrijpt en begint zijn luchtvaart en andere kritieke activa dienovereenkomstig te herpositioneren.
Bovendien pleiten de Verenigde Staten, gezien de huidige ontwikkelingen, actief voor verzoening en hebben ze in wezen verklaard: ‘ieder voor zich’, zonder enige garantie te geven. Ondertussen intensiveert Europa zijn inspanningen om extra luchtverdedigingscapaciteiten op te zetten en onderzoekt het zelfs de mogelijkheid om militaire contingenten in Oekraïne in te zetten. Dit geeft aan dat Rusland zich voorbereidt op mogelijke Oekraïense aanvallen, en ik zie dit als een poging om dergelijke aanvallen te voorkomen.
– Oekraïne heeft mogelijk de olieraffinaderij in Tuapse aangevallen met een langeafstandsraket van Neptunus. President Volodymyr Zelenskyy heeft verklaard dat de raket niet alleen tests heeft doorstaan, maar ook met succes is gebruikt in gevechten. Er wordt nu gesproken over een actieradius van 1.000 kilometer. Analist Kostyantyn Mashovets van de Information Resistance-groep schreef (ik ken zijn bronnen niet) dat het productiepotentieel voor Neptunus-raketten dit jaar 30 tot 60 eenheden per maand zou kunnen bereiken. Zestig per maand lijkt een zeer ambitieus doel. Wat denk je?
— Ambitieus, maar onvoldoende voor het uitvoeren van talrijke aanvallen op hoogwaardige doelen in Rusland.
In plaats van ons alleen te concentreren op Neptunus als een wapen met een bereik van 1.000 kilometer, moeten we erkennen dat het werkt volgens een grond-tot-grondprincipe.
Ik zou Neptune beschouwen als de enige grond-grondraket die in Europa wordt geproduceerd. Onlangs hebben Frankrijk, Duitsland en Polen plannen aangekondigd om een gezamenlijke raket te ontwikkelen, maar dit zijn slechts voorlopige verklaringen. Ondertussen ontbreekt het Europa aan zo’n raketsysteem. Andere beschikbare opties, zoals Storm Shadow en Taurus, vereisen hoogwerkers.
Gezien dit zie ik een kans voor een gezamenlijk Oekraïens-Europees initiatief voor de defensie-industrie dat de productie van Neptunus zou kunnen uitbreiden en Europa zou kunnen uitrusten met dergelijke aanvalscapaciteiten. Nu de VS een stap terug doen, zal de beschikbaarheid van Tomahawk-raketten die Europa beschermen afnemen. Europa moet dus krachtigere aanvalscapaciteiten ontwikkelen voor zijn verdediging. Dit zou ook de strategische capaciteiten van Oekraïne versterken, waardoor aanvallen op hoogwaardige doelen mogelijk worden.
Terugkomend op de hoofdvraag: hoewel het productiedoel ambitieus is, is er een grotere hoeveelheid nodig om strategisch belangrijke locaties te targetten. Rusland heeft nog steeds ongeveer 300 brandstofdepots binnen handbereik. Bovendien zouden Neptunus-raketten belangrijke vliegvelden kunnen uitschakelen, waardoor de operationele reikwijdte van de Russische tactische en strategische luchtvaart wordt verminderd, waardoor het voor hun vliegtuigen moeilijker wordt om Oekraïne aan te vallen. Daarom is een gestandaardiseerde en uniforme aanpak noodzakelijk.
Ik pleit consequent voor de integratie van de Oekraïense defensie-industrie met die van Europa. Een uniforme aanpak zou zowel de Europese als de Oekraïense verdediging versterken.
Europa heeft potentieel, maar de defensie-industrie is gefragmenteerd. Bedenk hoe Europa probeerde een gezamenlijke straaljager te ontwikkelen. Uiteindelijk verliet Frankrijk het project en bouwde het zelfstandig Rafale, dat qua vermogen vergelijkbaar is, maar veel sneller werd ontwikkeld zonder de bureaucratische vertragingen van een gezamenlijk Europees project.
De Europese defensiemarkt staat voor dezelfde uitdagingen als die van Oekraïne: gebrek aan standaardisatie. Als we onze defensie-industrieën op één lijn brengen, zou Oekraïne Europa kunnen voorzien van grond-grondraketten en langeafstandsdrones, terwijl Europa luchtverdedigingssystemen en vliegtuigen zou kunnen bijdragen. De meeste vliegtuigen die Oekraïne heeft ontvangen, kwamen uit Europa, en zelfs zonder F-16’s zou Europa de Oekraïense luchtmacht aanzienlijk kunnen versterken.
Nu de betrekkingen met de VS fluctueren – hoewel de hulp is hervat – is er een aanhoudend gevoel van onzekerheid. Dit maakt het versterken van de banden met Europa cruciaal, niet alleen door financiële steun, maar ook door gezamenlijke defensie-ondernemingen, die leiden tot een krachtige, gestandaardiseerde defensie-industrie.
We moeten ook de NAVO-normen heroverwegen. Velen zijn nu achterhaald gezien de moderne wapens die op het slagveld worden ingezet.
Als Neptunus 1.000 kilometer kan bereiken, biedt dit een sterke kans voor Europese samenwerking en een cruciale troef voor de verdediging van Oekraïne.
Moet Oekraïne de volgende iteratie van deze raket overwegen, of is het tijd voor een geheel nieuw systeem, zoals een ballistische raket? Is een ‘Dikke Neptunus’ haalbaar voor Oekraïne, of is dat onrealistisch?
— Neptune is ontworpen voor inzet vanaf marine-, land- en luchtplatforms, inclusief modificatie voor gebruik op Su-24-vliegtuigen.
Als we echter streven naar een andere klasse wapens, zoals een ballistische raket, zouden er heel andere motoren en componenten nodig zijn.
Wat ballistische raketten betreft, bezit Europa voornamelijk intercontinentale ballistische raketten met kernkoppen, die door Frankrijk worden geëxploiteerd en vanaf marineplatforms worden gelanceerd (vergelijkbaar met het Britse systeem).
Dat gezegd hebbende, heeft Europa de intellectuele en technologische expertise om Oekraïne te helpen bij het ontwikkelen van nieuwe capaciteiten, veel sneller dan wanneer Oekraïne helemaal opnieuw zou moeten beginnen.
Het versterken van de samenwerking, het uitwisselen van kennis en het versnellen van de productiecapaciteit staan voorop.
Oekraïne heeft bestaande projecten, zoals het Hrim-raketsysteem, maar op dit moment zijn Neptunus en de ontwikkelingen in de particuliere sector op het gebied van grond-grondwapens het meest actief.
Uiteindelijk zou het strategische doel de integratie van de Oekraïense en Europese defensie-industrie moeten zijn, het op elkaar afstemmen van capaciteiten en het bepalen van productieverantwoordelijkheden. Dit zou de doorslaggevende factor kunnen zijn bij het verslaan van Poetin.
——————————–
Lex talionis
in hostem omnia vici
Si vis pacem, para bellum
Slava Ukraini
