Als je het nieuws hebt gevolgd heb je kunnen zien dat Nederland de strijd heeft aangebonden met de exotische reuzenberenklauw. De plant is op de zwarte lijst geplaatst.
Natuurlijk is dit een goed idee.

De reuzenberenklauw (Heracleum mantegazzianum) is, anders dan de inheemse (Heracleum sphondylium) variant, veel groter. Ook worden andere planten door de enorme bladeren overschaduwd en daarmee in hun groei beperkt of zelfs bedreigd. De inheemse variant is veel minder gevaarlijk en schadelijk voor andere planten

Deze enorme exoot is giftig en vooral gevaarlijk danwel dodelijk voor kinderen wanneer zij het gif zouden binnenkrijgen. De stof psoraleen, in het sap van de plant aanwezig, veroorzaakt brandwonden als ongeveer van een brandnetel maar dan vele malen erger. Ook vervelende blijvende littekens zijn kenmerkend.

De exotische variant is moeilijk uit te roeien en woekert welig voort. Vrijwilligers zijn bezig de verspreiding van de plant een halt toe te roepen.
Echter, na wat ik op het nieuws zag, moet ik bij de getoonde werkwijze een aantal vraagtekens plaatsen.
Deze mensen doen op bewonderenswaardige wijze natuurlijk hun stinkende best om ons en onze inheemse plantenvrienden te beschermen tegen de opmars van deze exoot, maar het moet geen water naar de zee dragen zijn. Anders dweil je, naar mijn bescheiden mening, met de kraan open!

De klacht is nogal eens dat de plant zich enorm uitzaait en steeds weer terug komt!

Naar mijn idee ben je er dan ook niet door de plant na de bloei botweg af te snoeien en wat te schoffelen. De daadwerkelijke uitroeiing zal vermoedelijk meer voeten in de aarde vergen, of liever een schep.
Belangrijk is daarbij ook dat je de plant verhindert zich uit te zaaien door hem niet te laten bloeien.

Het seizoen is dus van belang.

Als hij dan weg moet zul je hem met wortel en al moeten uitgraven omdat hij anders gewoon weer opnieuw uitgroeit en het volgende seizoen gewoon weer bloeit, uitbloeit en uitzaait!