‘Baas in eigen buik’ was het credo van de feministische beweging de Dolle Mina’s  in de zeventiger jaren.

Mijn credo anno 2016 is ‘Baas in eigen lijf’ als het gaat om de donorwet 2016.

Waar haalt nieuwslezeres Pias Dijkstra (D66) het in godsnaam vandaan!
Zijn Nederlanders voortaan eigendom van de staat? Zo van: als het machientje stuk is, slopen we er de onderdelen maar uit?
De brutaliteit om menselijke organen als staatseigendom te bestempelen in de vorm van de nieuwe donorwet 2016. Als er al iets heilig is, is dat nog steeds je eigen lichaam. Daar heeft de politiek zich niet mee te bemoeien. Pleur Op!
Deze trol moet toch wel compleet geschift zijn.

In de nieuwe donorwet (alleen het woord al) ben je dus automatisch donor en snijden de chirurgijnen automatisch alle bruikbare onderdelen uit je karkas als je de pijp aan Maarten hebt gegeven.

Maar ho, de wet moet eerst de eerste kamer nog passeren en het is nog geheel niet zeker dat dit gaat lukken. En als kamerlid Frank Wassenberg van de Partij voor de Dieren op tijd was geweest, zou het voorstel in de tweede kamer ook niet aangenomen zijn. Een gemiste kans dus.

Alleen al het idee dat degenen die vergeten zijn bij verstand en welzijn te protesteren, een soort slachtvee zijn waar de medici op zitten te wachten met grimmige grijnzen en geslepen scalpels: “Jammer dan, maar dit schaap gaat naar de slachtbank.”
Je zou je toch haast niet meer in een ziekenhuis durven te laten opnemen!
Er zijn in het verleden wel horrorfilms geweest met als thema louche orgaanhandel en ik weet natuurlijk ook dat Dijkstra ooit televisiemaakster was, maar deze had ik even niet verwacht.
Laten we deze horrorwet maar gauw vergeten en over gaan tot de orde van de dag.

Achteraf gezien zou het zou natuurlijk wél zo kunnen zijn dat als de orgaanbuit maar ruim genoeg bemeten is en er dus ook maar relatief weinig afval overblijft, de begrafenis of crematie ook tegen gereduceerd tarief kan plaatsvinden.
Dat is dan weer een opsteker.