Nu heb ik net via BBC News een interview gezien tussen de journaliste Yalda Hakim en de Oekraïense president
Volodymyr Zelensky.

De vragen en opmerkingen gesteld door Hakim hebben er voor mij in geresulteerd dat ik met kromme tenen dit schouwspel heb gadegeslagen.

In veel gevallen werd Zelensky gezegd wat de Amerikanen willen!
De Amerikanen willen resultaten zien!
Wat willen de Amerikanen?
Ja, het tegenoffensief loopt te langzaam.
Te langzaam?
Hoe van de pot gerukt ben je dan, vraag ik mij!

Alsof de Amerikanen alwetend zijn op het gebied van militaire offensieven?
De laatste oorlog die ze wonnen was een gedeeltelijke WOII in 1945!
Het enige goede dat daar van overbleef is de oprichting van de NAVO in 1949.
Vietnam verloren,
Korea verloren,
Irak verloren,
Golfoorlog, twijfelachtig succes gewonnen door Islamitisch fundamentalisme.
Afghanistan, verloren.

Waar de graat mij in de keel steekt zijn de salonstrategen die zogenaamd allemaal lijken te weten hoe een ander de zaken moet aanpakken en ze van repliek moeten dienen om mede daardoor zichzelf een populair zelfbeeld te verschaffen.
Makkelijk vanachter een tafel.

Neem bv. Petraeus, oud generaal in de VS die diende onder andere in Irak en Afghanistan en de Golfoorlog.
Komt desgevraagd met naar mijn idee goedbedoelde adviezen aan het adres van Oekraïne en een verdict over Poetin en Pigozjin.
Hoe de situatie met Pigozjin zal uitpakken zal de geschiedenis wel leren.
Speculaties, speculaties. Verspilde woorden!

Ik begrijp dat journalisten hun dag moeten zien vol te krijgen en als vliegen op een drol alle kleine details proberen te registreren.
Journalisten verkloten het echter net zo hard.

(Ten eerste), en dat is vooral in Nederland het geval bij bijvoorbeeld Nieuwsuur of 1Vandaag, ze stellen een vraag aan een aanwezige gast en terwijl deze probeert om de bepaalde situatie uit te leggen begint b.v. met name Jeroen Wollaars door het betoog heen te snateren zonder enig fatsoen voor de gast.
Ergerlijk!
Hij hoort liefst zijn eigen gebazel zo lijkt het.
Ik ben geïnteresseerd in wat degene te melden heeft, de journalist is voor mij een persvlieg en van weinig tot geen interesse.

(Ten tweede) is het vaak dat informatie over strategische zetten en troepenverplaatsingen in beeld en geluid tentoon worden gespreid met het gevaar dat de tegenpartij dit ook ziet al kan dat via via zijn en daarmee operaties in gevaar worden gebracht.
Het is heel makkelijk te ontwarren waar en wanneer bepaalde opnames gemaakt zijn.

Maar om terug te komen op Zelensky, eerbied voor deze man!
Het Oekraïense leger? Top of the ranking.
De Oekraïners waren al in staat om de Rus tegen te houden al voor de NAVO landen überhaupt waren ingesprongen.

Nu, de Russen hebben zich ingegraven om het tegenoffensief van Oekraïne te stuiten.
De Oekraïners kunnen niet eenvoudig van punt A naar punt B wandelen en de Rus het land uit flikkeren, dat had leuk geweest.
Een offensief gaat altijd gepaard met zeer zorgvuldige planning en intel om precies te weten hoe en waar en met hoeveel de vijand zich waar bevind.
Eén stap in de verkeerde richting en je bent zomaar een bataljon kwijt.
Defensieve operaties kosten over het algemeen veel minder levens omdat je dan gewoon de vijand opwacht en wegmaait.

De Russen hebben honderden vierkante kilometers van mijnen voorzien, tankgrachten gegraven en allerlei barricades opgeworpen om hun loopgraven achter een dubbele verdediging veilig te stellen.
Je komt hier niet zomaar doorheen en zult exact moeten weten wat je doet en gerichte informatie moeten hebben.

De Russen schieten met artillerie en houwitsers, helikopters en vliegtuigen en een recent geval van het droppen van  chemisch gas is gemeld alhoewel dat door de wind in hun eigen smoel terechtkwam, shit happens.

Het feit dat dus de Amerikanen de zaken willen opjutten en de vooruitgang van de Oekraïners willen versnellen lijkt mij dus redelijk kort door de bocht.
Als je het zo goed denkt te weten, help dan mee en ga niet aan de zijlijn staan blaten.
Plannen kost nou eenmaal tijd en een soldaat leeft maar één keer.
De Oekraïners maken daardoor niet dezelfde fouten als de VS in het verleden.

Voor de Oekraïners gaat het er nu echt om spannen.
Feit dat Wagner nu vertrokken is kan zeker een opsteker zijn en ik verwacht dat de strategen in Oekraïne zich daar terdege van bewust zijn.
Wel kan dat gat vermoedelijk gedicht worden door Kadyrov, het Tsjetsjeense vriendje van Poetin die onlosmakelijk is met de zelfde soort gruwelijkheden als Wagner.
Gelukkig is deze criminele club niet zo heel groot.
Gek is hij echter wel.
In 2020 wilde hij zijn zoons van resp. 14, 15 en 18 jaar naar het front in Oekraïne sturen.
Je kunt je dus wel degelijk afvragen of hij werkelijk vaderlijke gevoelens koestert.

We gaan het zien.
In mijn ogen zijn de Oekraïners buitengewoon goed in staat hun eigen boontjes te doppen.
Aangezien de NAVO nogal nucleaire vrees heeft maar ook Oekraïne laat bengelen voor wat betreft toetreding tot NAVO, verbaasd het mij nogal een met Poetin innige handshake van Erdoğan te zien terwijl ook een Orbán aan alle kanten dwars ligt.
Hoe betrouwbaar zijn deze creaturen in de NAVO als geheel? Naar mijn idee totaal niet!
Naar mijn mening is de bijdrage van zowel Turkije als Hongarije praktisch nihil te noemen.
Turkije is indertijd lid geworden uit angst voor Rusland.
Zijn we niet beter af zonder Turkije en Hongarije en mèt Zweden en Oekraïne?
Nu lijken Poetin en Erdoğan de beste maatjes hoe rijmt zich dat met NAVO?
Beide laatst genoemde hebben buiten dwarsliggen geen noemenswaardige bijdrage geleverd, weigeren Zweden toe te laten en weigeren sancties aan Rusland op te leggen.

In hoeverre kun je dan van een NAVO eenheid spreken?
Zeg het maar!

Слава Україні!

Si vis pacem para bellum
lex talionis